ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ 3,14
Αύγουστος. Νύχτα. Τα τριζόνια αρχίζουν το μαγικό τραγούδι τους, ενώ τα κύματα ηχούν μελωδικά στο βάθος, σαν το θρόισμα των καλαμιών με ένα ελαφρό αεράκι. Ξαστεριά. Τα αστέρια λαμπιρίζουν σαν αστραφτερά διαμάντια πάνω στον έβενο ουρανό. Πανσέληνος. Το ολοστρόγγυλο φεγγάρι καθρεφτίζεται στα ανήσυχα νερά και ο μικρός Πι έχει χαθεί μέσα στο πλήθος των αστεριών.
«Πώς θα ήταν άραγε η ζωή εκεί ψηλά;», αναρωτιέται. «Λες να υπάρχει ζωή εκεί, κάποιοι άλλοι; Κι αν υπάρχουν, θα είναι υπέροχα όπως κι εδώ; Μα τι λέω; Εδώ ο κόσμος είναι αλλιώς, όχι έτσι όπως θέλω, έτσι όπως θα μπορούσε να είναι… Τα αυτοκίνητα μολύνουν τον αέρα μας κι οι άνθρωποι πετάμε τόσα πολλά σκουπίδια, που καταστρέφουν τη φύση και κάνουν κακό στα ζώα, έτσι λέει η δασκάλα. Και δεν λέει ψέματα το βλέπω και εγώ. Κάθε μέρα, που πάω στο σχολείο, βλέπω ότι ο ουρανός δεν είναι πια γαλανός και παντού μυρίζει άσχημα, σαν καπνός. Φοβάμαι μήπως έβαλαν φωτιά πάλι. Και άμα καούν και τα τελευταία δάση, τα τελευταία δέντρα; Πώς θα αναπνέουμε; Μήπως να φύγω από εδώ; Σίγουρα, όποιος και να είναι εκεί πάνω θα αγαπάει το σπίτι του και θα το φροντίζει.» -Μα που πας; Γιατί φεύγεις;, ρώτησε η γη. -Εγώ θα φύγω. Τ’ αποφάσισα. Δεν κάθομαι άλλο εδώ. Δεν μ’ αρέσει. -Και πού θα πας; -Δεν ξέρω κάπου θα βρω! Είναι τόσο μεγάλος ο ουρανός!
Έτσι έγινε. Ο μικρός Πι ξεκίνησε το μακρινό και περιπετειώδες ταξίδι του. Το τοπίο θόλωσε και βρέθηκε στο διάστημα. Κοιτάζει κάτω. Τι όμορφη που είναι η γη από ψηλά, σκέφτεται. Στο βάθος ακούγεται μια φωνή.
-Εϊ που πας εσύ μικρέ;!
-Να, έφυγα… Ψάχνω έναν καινούριο κόσμο για να μείνω. Που να πάω;
-Γιατί δεν έρχεσαι σε εμένα;
-Και ποιος είσαι εσύ;
- Η Σελήνη, φυσικά. Ξέρεις τι ωραία που είναι η θέα από εδώ; Ταξιδεύω συνεχώς γύρω από τη γη. Έτσι δεν θα σου λείψει ποτέ το σπίτι σου!
-Εεε ναι, αλλά είσαι πολύ μικρό. Και ανθρώπους δεν έχεις! Θα είμαι μόνος μου χωρίς φίλους!
-Καλά κάνε ότι θες. Μόνο, θέλω να ξέρεις ότι θα είμαι πάντα δίπλα σου, για να σε βοηθάω. Ρώτα με ό,τι θες.
Και το μικρό αγόρι συνέχισε το ταξίδι του. Προχώρησε αρκετά ώσπου βρέθηκε μπροστά σε έναν εντυπωσιακό ερυθρό πλανήτη.
-Ποιος είσαι εσύ, του λέει.
-Ο Άρης καλέ, πως και δεν με ξέρεις; Είμαι πολύ γνωστός στη γη!
-Ξέρεις, ψάχνω έναν καλό πλανήτη, να μείνω. Να έχει και ζωή!
-Εδώ είσαι! Στο κάτω κάτω δεν διαφέρω πολύ από τον πλανήτη σου! Και εγώ έχω εποχές που επαναλαμβάνονται συνεχώς και ο καιρός μου είναι προβλέψιμος. Ο μισός είμαι βουνά και ο υπόλοιπος πεδιάδες! Και αν θες να ξέρεις, σε εμένα βρίσκεται το πιο ψηλό βουνό του γαλαξία, το Olympus Mons, καθώς και το πιο βαθύ φαράγγι, το Valles Marineris. Επίσης δεν έχω τεκτονική δραστηριότητα.
-Δηλαδή;
-Τι δηλαδή; Δεν έχω ούτε σεισμούς ούτε ηφαίστεια! Και λόγω της διαφορετικής σύστασης της ατμόσφαιρας μου σε σχέση με αυτή τη γης και της ελάχιστης πυκνότητάς της, σε συνδυασμό με την αιωρούμενη σκόνη, το χρώμα του ουρανού μου δεν είναι μπλε• είναι ένα κοκκινωπό ροζ που πλησιάζει κάπως σε απόχρωση το ροζ του σολομού! Δεν είναι τέλειο;
-Πωπω!! Είσαι αλήθεια τόσο όμορφος!
-Ναι, δεν λέω, είναι μαγευτικός, αλλά πιστεύω θα έπρεπε να ξέρεις όλη την αλήθεια. Πολύ όμορφα σου τα παρουσίασε, ακούστηκε δειλά το φεγγάρι.
-Τι εννοείς; το παιδί προβληματίστηκε.
-Βλέπεις, συνέχισε το φεγγάρι, εδώ η ταχύτητα του ήχου είναι μικρή, και οι ήχοι δεν διαδίδονται πολύ μακριά, παρά μόνο μερικές δεκάδες μέτρα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορείς να μιλάς αν αποκτήσεις φίλους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ατμοσφαιρική πίεση του πλανήτη είναι πολύ μικρή, περίπου το 1 εκατοστό από αυτή της γης. Έτσι για να ζήσεις εδώ θα χρειαστείς οπωσδήποτε διαστημική στολή. Όσο για τους ανέμους δεν είναι πολύ ισχυροί, αλλά η σκόνη που καλύπτει την επιφάνεια του Άρη είναι τόσο ψιλή που συχνά παρατηρούνται ανεμοθύελλες όπως και ανεμοστρόβιλοι.
-Και τώρα;
-Τώρα ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας, αλλά πρόσεχε πως κινείσαι.
-Τι εννοείς…; Αααααααα! Βοήθεια!
-Πρόσεχε μικρέ!
-Ουφ! Παραλίγο να χτυπήσω! Τι είναι όλες αυτές οι πέτρες; Ποιος τις άφησε εδώ;
-Χαχα, αυτοί λοιπόν είναι οι μετεωρίτες.
-Μετεωρίτες;
-Να, βρισκόμαστε στην ζώνη μετεωριτών. Είμαστε δηλαδή ανάμεσα σε εκατοντάδες χιλιάδες μικρά σώματα, αυτές τις μικρές πέτρες, από πυριτικούς βράχους και μέταλλα, διαμέτρου από μερικά μέτρα έως εκατοντάδες χιλιόμετρα, που όμως όλα μαζί έχουν μάζα μόλις όσο το ένα χιλιοστό της Γης.
-Πωπω τι ήταν αυτό…;! Τώρα που πάμε;
-Σειρά έχει ο Δίας, ο «βασιλιάς του ηλιακού συστήματος». Είναι πολύ αυταρχικός, σε μερικά λεπτά φτάνουμε. Τώρα να σου πω μερικά πράγματα γι’ αυτόν που ίσως να τα ξέρεις. Λοιπόν, είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος και σε διαστάσεις αλλά και σε μάζα και ο πέμπτος σε απόσταση από τον ήλιο. Ο πρώτος που τον παρατήρησε από τη γη σου ήταν ο Γαλιλαίος το 1610.
- Α πολύ ωραία. Άντε φτάνουμε;
-Ναι, ναι να ‘τος!
- Ω είναι τεράστιος!
- Και βέβαια είμαι, είπε ο Δίας. Είμαι ο αυτοκράτορας του ηλιακού συστήματος. Εσύ τώρα τι θες;
- Εγώ, «Εξοχότατε», έφυγα από το δικό μου πλανήτη, τη γη, και ψάχνω κάπου αλλού να μείνω.
- Τι εννοείς; Θέλεις να μείνεις σε κάποιον άλλο πλανήτη;
-Ναι!
- Ε, τότε είσαι τυχερός. Να ‘μαι! Εγώ θα σε φιλοξενήσω.
- Αλήθεια;!
-Βεβαίως και δε θα το μετανιώσεις. Να, παραδείγματος χάρη, τη νύχτα στον ουρανό λάμπουν, όχι ένα, όχι δυο, αλλά 67 φεγγάρια, εκ των οποίων ο μεγαλύτερος είναι ο αγαπημένος μου Γανυμήδης. Ακόμα, δε χρειάζεται να περιμένεις 24 ώρες για να τελειώσει η μέρα. Όλα γίνονται πολύ γρήγορα αφού στριφογυρίζω πάρα πολύ γρήγορα και όσο μεγάλος κι αν είμαι, είμαι ο πιο γρήγορος. 9 ώρες και 51 λεπτά. Ρεκόρ! Α, τέλος αν θες να ξέρεις η εκλείψεις της Ιούς της υπέροχής μου φεγγαρίνας, βοήθησαν αυτόν τον γήινο, τον Ράμερ; Τον Ρίμερ;
- Ραίμερ, είπε το φεγγάρι.
- Ναι αυτόν… Να προσδιορίσει την ταχύτητα του φωτός.
- Πολύ ωραία όλα αυτά, αναφώνησε ο Πι.
- Ε, βέβαια. απάντησε ο Δίας.
- Ναι καλά. Εεέλα εδώ εσύ, φώναξε το φεγγάρι στον Πι.
-Τι θες;
-Άκου να μαθαίνεις. Ο Δίας είναι ένας πλανήτης, ο οποίος δέχεται το 1/25 της ποσότητας του φωτός και της θερμότητας, από εκείνη που φτάνει στη γη. Αυτό σημαίνει ότι η θερμοκρασία στην κορυφή των νεφών του φτάνει περίπου τους
-140 °C. Εκεί υπάρχουν νερό και αμμωνία σε μορφή πάγου ενώ η θερμοκρασία και η πίεση στα πιο χαμηλά του στρώματα αυξάνονται. Επιπλέον έχει ζώνες έντονης ακτινοβολίας οι οποίες ονομάζονται και ζώνες Van Allen.
- Ναι αλλά για να ξέρεις εξαιτίας αυτού έχω και εγώ πολικό σέλας σαν αυτό του μικρού σας πλανήτη , πετάχτηκε ο Δίας.
- Καλά, είπε το φεγγάρι. Ααα και φυσικά η Μεγάλη Ερυθρά κηλίδα.
-Η ποια; αναρωτήθηκε ο Πι.
-Ω, ναι. είπε ο Δίας.
-Τι είναι αυτό; επέμενε ο Πι.
-Μια τεράστια καταιγίδα που είναι γνωστή από τον 17ο αιώνα και εκεί επικρατούν ακραίες θερμοκρασίες και οι ταχύτητες των ανέμων είναι τρομακτικές.
-Ναι, εντάξει αλλά εμένα μου αρέσουν τα 67 φεγγάρια, παραπονέθηκε ο Πι.
- Ας προχωρήσουμε όμως έχουμε και άλλους πλανήτες.
- Ωραία, τώρα ποιος έχει σειρά; ρώτησε ο Πι.
- Ο Κρόνος! συμπλήρωσε το φεγγάρι.
-Ο μπαμπάς του Δία;
-Στην ελληνική μυθολογία ναι, εδώ όμως όχι απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον.
-Ωραία για πες μου τίποτα γι’ αυτόν.
-Ω, μωρέ τι να σου πω θα σου τα πει αυτός.
-Όχι πες μου κάτι που να το ξέρουν μόνο οι γήινοι.
-Ε το μόνο που ξέρω είναι ότι ό,τι ξέρουμε γι’ αυτό το ξέρουμε από τις αποστολές των Voyager 1 και 2 και από αυτή του Cassini.
-Α, να ‘τος. Πω, τι είναι αυτά;
-Ποια αυτά; έκανε ο Κρόνος.
-Αυτά που είναι γύρω σου, απάντησε ο Πι.
-Αυτά μην τα λες «αυτά»!
-Και πώς να τα λέω;
-Δαχτυλίδια! φώναξε ο Κρόνος.
-Δαχτυλίδια;! απόρησε ο Πι.
-Ναι είναι τα υπέροχά μου δαχτυλίδια, τα οποία είναι φτιαγμένα από σωματίδια σκόνης και πάγου, αλλά αφού δεν σε ενδιαφέρουν δεν θα σου πω από πού προέρχονται και έτσι θα μείνει άλυτο το μυστήριο αυτό, που κανένας από τη γη δεν έχει μέχρι τώρα λύσει. Επίσης, η αλήθεια είναι, για να ξέρεις, πως μοιάζω πολύ με τον μεγάλο, υπέρτατο Δία.
-Ααα… αναφώνησε ο Πι.
-Ναι, για παράδειγμα και εγώ σε δέκα και τριάντα εννιά λεπτά και εικοσιτέσσερα δευτερόλεπτα. Και τα φεγγάρια μου είναι και εμένα γύρω στα εξήντα (για την ακρίβεια εξήντα δύο. Εεε, και να σου πω, έχω και εγώ μια μικρή καταιγιδούλα.
-Μικρή;! έκανε πονηρά το φεγγάρι.
-Ίσως λίγο μεγάλη… απολογήθηκε ο Κρόνος.
-Ναι, είναι η Μεγάλη Λευκή Καταιγίδα, είπε το φεγγάρι. Εκτός από αυτό, οι άνεμοί του είναι πολύ γρήγοροι, καθώς φτάνουν την ταχύτητα των 1800km/h.
-Ωραία τίποτ’ άλλο; είπε ο Κρόνος.
-Ναι. Βασικά ξέχασες να πεις τις άλλες ομοιότητες σου με τον Δια.
-Ποιες; Ρώτησε ο Πι.
-Να, έχουν και οι δυο ψηλά στην ατμόσφαιρά τους νέφη αμμωνίας. Και λόγω της μεγάλης τους μάζας, έχει μεγάλη βαρύτητα και οι συνθήκες εκεί είναι ακραίες, όπως και οι πιέσεις.
-Ωραία τώρα ευχαριστήθηκες! Απάντησε ο Κρόνος.
-Ναι έλα Πι πάμε, είπε το σοφό φεγγάρι.
-Όχι. Σε παρακαλώ… Κοίτα αυτά τα δαχτυλίδια, είναι πάρα πολύ ωραία, αναφώνησε ο Πι.
-Καλά, σε λίγο φεύγουμε, είπε νευριασμένο το φεγγάρι.
-Ωραία! Θα διασκεδάσω λίγο ακόμα, είπε ο Πι.
-Μην τον ακούς έλα σε εμένα, παρακάλεσε ο Κρόνος.
-Καλά θα δούμε.
-Ωραία σε περιμένω…
-Έλα Πι… Φεύγουμε.
-Τι ωραίο που είναι το ταξίδι στο διάστημα!!!, απευθύνθηκε στο φεγγάρι.
-Α να, αυτός ποιος πλανήτης είναι;
-Είναι ο Ουρανός, απάντησε το φεγγάρι. Ο έβδομος κατά σειρά πλανήτης.
-Φαντάζομαι είναι μπλε όπως κι ο ουρανός της γης!
-Πολύ δίκιο έχεις φίλε μου. Ναι , μπλε είμαι! Και μάλιστα το όνομά μου προέρχεται από την αρχαία ελληνική θεότητα του Ουρανού, ο οποίος ήταν πατέρας του Κρόνου και παππούς του Δία. Είμαι ένας από τους τέσσερις γίγαντες πλανήτες. Είμαι τεράστιος. Σκέψου ότι ο πυρήνας μου και μόνο είναι όσο ολόκληρο το μέγεθος της γης. Η διάμετρος μου είναι 4,5 φορές μεγαλύτερη από αυτή της γης. Δεν είναι τέλειο;! Θα έχεις και πολλά μέρη για να κάνεις διακοπές!!!! Όπως ο πλανήτης σου έτσι κι εγώ καλύπτομαι από έναν ωκεανό! Το χαρακτηριστικό που με κάνει ξεχωριστό είναι ότι ο άξονας περιστροφής μου γύρω από τον εαυτό μου βρίσκεται σχεδόν πάνω στην εκλειπτική, το επίπεδο δηλαδή πάνω το οποίο βρίσκεται η τροχιά μου γύρω από τον Ήλιο. Έτσι, καθώς περιστρέφομαι γύρω από τον ήλιο και τον εαυτό μου, μοιάζω σαν να ”κυλώ” πάνω στην τροχιά μου μαζί με τους δορυφόρους και τους δακτυλίους μου να περιστρέφονται κάθετα στον ισημερινό και μοιάζω σαν ”στόχο”. Το αποτέλεσμα αυτού είναι ότι στο «ημερολόγιο» μου κάθε πόλος έχει πολύ μεγάλη περίοδο νύκτας και μια πολύ μεγάλη περίοδο ημέρας, 21 γήινα έτη.
-Ουαου! Φώναξε ο Πι!
-Καλά μην ενθουσιάζεσαι τόσο εύκολα, αγρίεψε το φεγγάρι.
-Συνεχίζω… όπως και ο κολλητός μου, ο Κρόνος, έχω κι εγώ δακτυλίους οι οποίοι αποτελούνται από εξαιρετικά σκούρα σωματίδια. Έχω και 27 ολόκληρους δορυφόρους, δηλαδή φεγγάρια. Χεχε! Και δεν είμαι ορατός από τη γη! Μπορούν να με δουν μόνο με τηλεσκόπιο!
- Ωραίος είσαι κι εσύ! απάντησε με θαυμασμό το παιδί.
- Έχει και αρκετά μειονεκτήματα όμως! πετάχτηκε το φεγγάρι. Ο ωκεανός του καλύπτεται από αμμωνία και νερό και όχι από θάλασσα όπως στη γη. Δηλαδή είναι αδύνατο να κολυμπάς τα καλοκαίρια! Η ατμόσφαιρά του περιβάλλεται από υδρογόνο, ήλιο κι μεθάνιο και όχι από οξυγόνο όπως στη γη. Οι άνεμοι πνέουν συνήθως από τα ανατολικά, με ταχύτητες που φτάνουν τα 900 km/h, ενώ στο βόρειο πόλο διακρίνονται φοβερά ρεύματα μεταφοράς θερμότητας. Η θερμοκρασία μάλιστα είναι -240°C.
-Καλά, καλά κατάλαβα… Αυτός ο πλανήτης έχει πολλά αρνητικά και από την αρχή δεν μου έκανε εντύπωση. Πάμε στον επόμενο. Υπάρχει κι άλλος, έτσι δεν είναι;
- Να ‘μαι κι εγώ… Είμαι ο πιο μακρινός πλανήτης… Μοιάζω με πράσινο δίσκο όταν με δεις από μακριά.
-Φαντάζομαι έχεις δέντρα, γι’ αυτό είσαι πράσινος, συμπλήρωσε ο Πι.
-Εεε… Είμαι ένας γίγαντας πάγου. Αποτελούμαι από πάγο και βράχους. Είμαι κι εγώ μπλε σαν τον δίδυμο αδελφό μου, τον Ουρανό. Βρέχει συνέχεια εδώ κι έχει πολλές καταιγίδες. Θα μπορείς λοιπόν να κάνεις και δωρεάν μπάνιο. Η επιτάχυνση της βαρύτητας εδώ είναι 13,47m/s2. Άρα η μαμά σου δεν θα σε πιέζει να τρως για να παχύνεις!
-Τέλειο! αναφώνησε ο Πι.
-Ε, μη με διακόπτεις! Στο βάθος μου το μεθάνιο διασπάται και σχηματίζονται διαμάντια γι’ αυτό και θα βγάλεις πολλά χρήματα πουλώντας τα.
- Άπληστε Ποσειδώνα, αναφώνησε το φεγγάρι.
-Έχω πέντε λεπτούς και αμυδρούς δακτυλίους . Ο εξωτερικός δακτύλιος ονομάζεται Δακτύλιος Adams και περιέχει τρία ανεξάρτητα τόξα: την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα , πολύ σημαντικές αρετές για εσάς τους γήινους.
-Έχω και παρόμοιες εποχιακές αλλαγές με τη γη οπότε δε θα σου λείψουν καθόλου η άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και ο χειμώνας. Ο εντυπωσιακότερος σχηματισμός στην επιφάνεια του πλανήτη μου είναι η Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα στο νότιο ημισφαίριο. Το έδαφος αποτελείται από πάγο οπότε μέχρι και πατινάζ μπορείς να κάνεις!!!
-Πατινάζ; Αυτό δεν το περίμενα!
-Ναι… Αλλά…
-Bρε φεγγαράκι μου τι θέλεις πάλι να πεις; Γιατί τι σε πείραξε τώρα; παραπονέθηκε ο Πι.
-Πολλά, αναφώνησε το φεγγάρι. Αρχικά οι ταχύτητες του ανέμου είναι πολύ υψηλές, όσο και 2100km/h φτάνουν και οι καταιγίδες είναι τόσο έντονες που θα φοβάσαι από τους κεραυνούς. Περιέχει τεράστιες ποσότητες μεθανίου που δεν μπορεί να τις αντέξει ο ανθρώπινος οργανισμός και φυσικά βρε Πι μου δεν έχει δέντρα όπως και η γη. Έχει επίσης τόσο κρύο… Είναι ένα από τα πιο κρύα μέρη του ηλιακού μας συστήματος.
- Ναι το κατάλαβα κι έχω ξεπαγιάσει πάμε να φύγουμε αμέσως από εδώ!!!
-Αχ, λίγη ζέστη επιτέλους!!!
-Γεια σου πλανητάκο! Είμαι ο Πι και έρχομαι από τον πλανήτη Γη.
-Αχ τι…; Πλανητάκο…; δηλαδή καταστράφηκα κι άλλο.
-Όχι μην τρομάζεις αλλά γιατί;
-Ξέρεις… Εγώ καψαλίζομαι συνεχώς από τις ακτίνες του Ήλιου και η τεράστια βαρύτητά μου προσελκύει μικρούς και μεγάλους διαστημικούς βράχους κι έτσι γίνομαι στόχαστρο πολλών εισβολέων.
-Ααα… Τι κρίμα! Τότε να πηγαίνω!
-Όχι … Στάσου! Ωστόσο ο πυρήνας μου είναι αναλογικά μεγαλύτερος από αυτόν της Γης και έχω δύο ονόματα. Καιρός, λοιπόν, να συστηθώ. Με λένε Ερμή και Απόλλωνα και αν θες με λένε και Σπίτι σου.
-Αν το θες τόσο πολύ σίγουρα!
-Μα βρίσκεται τόσο κοντά στον Ήλιο και μπορεί να καταστραφεί, είπε η Σελήνη.
-Δεν πειράζει! Θα περάσω, όμως, ωραία εδώ!
-Πι… Βιάσου…! Η επόμενη αστρική διαδρομή με προορισμό την Αφροδίτη ξεκινά σε ένα πεφταστέρι!
- Καλά, καλά έρχομαι. Αχ! Κοίτα αυτόν τον πλανήτη!
-Γεια σου γλυκέ μου! Πώς και από τα μέρη μας;
-Να, ψάχνω να βρω ένα νέο μέρος για να ζήσω. Δεν αντέχω άλλο στη Γη.
-Τι καλά! Τότε ήρθες στο ιδανικότερο μέρος! Εγώ, η Αφροδίτη, όπως με φωνάζουν, είμαι το πιο λαμπρό αντικείμενο στον νυκτερινό ουρανό μετά τον Ήλιο.
-Γκουχου γκουχου, έκανε το φεγγάρι.
-Και μετά από τη Σελήνη! Το όνομα που μου δόθηκε ανήκε στην πιο λαμπερή θεά της αρχαιότητας. Και να σου πω και κάτι;
-Τι; Πες μου;
-Εγώ περιστρέφομαι κατά την ανάδρομη φορά, από τα ανατολικά προς τα δυτικά! Το χαρακτηριστικό αυτό με κάνει να ξεχωρίζω από τους άλλους πλανήτες. Ακόμα, δεν υπάρχει μεγάλη θερμοκρασιακή διαφορά ανάμεσα στα δύο μου ημισφαίρια και η τροχιά μου είναι η πιο στρογγυλή. Όλοι με θαυμάζουν για αυτό μου το προσόν.
-Α ωραία! Θέλεις να εγκατασταθώ μόνιμα σε εσένα;
-Μετά χαράς!
-Θα ήταν καλύτερα, όμως, να γνωρίζεις πως η Αφροδίτη καλύπτεται από πυκνά νέφη διοξειδίου του άνθρακα καθώς και θείου και η πίεση και η θερμοκρασία στην επιφάνεια της είναι πολύ μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες της Γης, είπε η Σελήνη. Η κυρία από εδώ διαθέτει μαγνητικό πεδίο, το οποίο είναι πολύ πιο αδύναμο από της Γης και συνεπώς υπάρχει το ενδεχόμενο να μην μπορείς να ελέγχεις τα πόδια σου. – Μα είναι τόσο ευγενική και όμορφη!
- Καλύτερα να πηγαίνουμε, είπε η σελήνη και τον οδήγησε έξω από το γαλαξία.
-Αυτοί ήταν όλοι οι πλανήτες, είπε το φεγγάρι.
-Πω είναι όλοι πάρα πολύ ωραίοι. Ας καταλήξουμε όμως σε έναν από αυτούς!
-Εεε ναι εντάξει! Ξέχασα όμως να σου πω πως σε κανέναν τους δεν υπάρχει ζωή!
-Σε κανέναν; Πώς γίνεται αυτό; Όλοι είναι τόσο φανταστικοί που όποιος θα τους επισκεπτόταν θα μαγευόταν.
-Ναι, μην ξεχνάς όμως πως κανένας από αυτούς δεν έχει τα απαραίτητα για να υπάρξει ζωή. Δηλαδή νερό σε υγρή μορφή, οξυγόνο το οποίο θα μπορεί να ανανεώνεται ,φυσιολογικές θερμοκρασίες ανάμεσα στους 0-40 °C …
Το αγόρι έγειρε το κεφάλι.
-Τι κρίμα! Είναι τόσο άδικο…
-Μη στενοχωριέσαι Πι! Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν ξέρεις για τη γη! Είναι ο πιο θαυμαστός πλανήτης που ξέρω. Είναι ο μόνος που θα έχεις φίλους! Που θα μπορείς να έχεις φίλους! Η ομορφιά της φύσης στη γη είναι απεριόριστη, αν και μεγάλο κομμάτι της δεν έχει ακόμα εξερευνηθεί. Υπάρχουν τόσα πολλά που θα μπορούσα να εξιστορήσω για τον πλανήτη αυτόν. Είναι τόσο ιδανικός. Παρόλα αυτά φτάνει να αναφερθώ στη ζωή και το μεγαλείο της. Πόσο όμορφα τροπικά δάση με πανύψηλα δέντρα και χιλιάδες ζώα να παίζουν στα κλαδιά τους! Οι χιονισμένες βουνοκορφές και τα φρέσκα βλασταράκια που καρτερούν να δουν το φως του ήλιου! Τα λεπτεπίλεπτα κουκούλια που από μέσα τους βγάζουν υπέροχα, φτερωτά, πολύχρωμα πλάσματα, τις πεταλούδες! Οι τελευταίες ακτίνες φωτός που συναντούν τον κόσμο και κάνουν τον ουρανό να μοιάζει πορτοκαλί και ροζ, το τόσο υπέροχο αυτό τοπίο, το ηλιοβασίλεμα! Και εσύ θες να αλλάξεις πλανήτη;
Το τοπίο φωτίστηκε. Ο ήλιος έλαμψε ξανά. Το αγόρι άνοιξε τα μάτια του και ένιωσε μία πασχαλίτσα να σκαρφαλώνει στην παλάμη του. Χαμογέλασε. «Τι υπέροχος που είναι ο κόσμος μου!».
- το ταξίδι του 3,14.docx (.docx) (Open)

Στήν παραπάνω εργασία, σας παρουσιάζουμε τα βασικά μέρη απο τα οποία αποτελείται το ηλιακό μας σύστημα. Ξεκινώντας απο τη δημιουργία τού σύμπαντος ανακαλύψαμε τον ήλιο μας και τους πλανήτες γύρω απο αυτον. Συλλέξαμε τις κυριότερες πληροφορίες για το καθένα ενω τις συμπηκνώσαμε σε μια συντομη παρουσιασή τους στο βιντεο που σας επισηνάπτουμε. Τέλος πέρα απο τη σημάσια του ως ζωοδώτη λάβαμε υπόψιν μας τη σημάσια του σαν πήγη έμπνευσης στην ποιήση.
- solar system (View)
Οι διαστημικές αποστολές ,ειδικά των τεχνητών δορυφόρων, καθώς και ο σχεδιασμός και η οργάνωση τους είναι το θέμα που μας απασχόλησε. Οι τεχνητοί δορυφόροι αποτελούν, σήμερα, τεράστια βοήθεια στην καθημερινότητα μας. Οι χρήσεις τους ποικίλες και σημαντικές: η εξυπηρέτηση των στρατιωτικών και τηλεπικοινωνιακών αναγκών αποτελούν λίγα από όσα εξυπηρετούν αυτά τα έξυπνα αντικείμενα της διαστημικής επιστήμης. Αξιοσημείωτο παράδειγμα, αποτελεί το επίτευγμα μιας ελληνικής επιστημονικής ομάδας : της δημιουργίας ενός μικροδορυφόρου ονόματι Lambda-Sat., έργο που οδηγεί στην ενίσχυση και στην βελτίωση της τεχνολογίας του διαστήματος. Μέσω του Lambda-Sat., όπως αναφέραμε και παραπάνω, ανοίγουν οι πόρτες για μια νέα εποχή στον τομέα των τεχνητών δορυφόρων. Στόχος της αποστολής του Lambda-Sat. είναι η επικοινωνία με τα ελληνικά πλοία ανά τον κόσμο, ώστε να γνωρίζει την ακριβή τους θέση, ταχύτητα και να διαχειριστεί την πιθανότητα εκπομπής βοήθειας από αυτά καθώς επίσης να μελετήσει την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας στο γραφένιο, ένα νέο υλικό για την κατασκευή μικροτσίπς και όχι μόνο. Με όλη αυτή την επανάσταση, κατά την γνώμη μας, οι μικροδορυφόροι μπαίνουν όλο και περισσότερο στη ζωή μας. Αποτέλεσμα αυτού είναι στο μέλλον ο κάθε άνθρωπος να μπορεί με μεγάλη ευκολία να διαθέτει έναν δικό του προσωπικό τεχνητό μικροδορυφόρο σαν έναν προσωπικό υπολογιστή ή ένα κινητό τηλέφωνο.
- Πώς λειτουργούν οι δορυφόροι; (View)

Στην εργασία περιγράφονται οι επιστημονικές προσπάθειες εύρεσης εξωγήινης ζωής (νοήμονος ή μη), οι σκέψεις για διαμόρφωση πλανητών ώστε να μπορούν να φιλοξενήσουν την ανθρώπινη ζωή (γεωπλασία) καθώς και οι μορφές των εξωγήινων στην τέχνη.
- Παρουσίαση.pptx (.pptx) (Open)

A student describes a journey from Earth to Venus and backwards. He discusses what he sees during, what he finds in the Planet, and especially compares what he meets to what he expected to meet.
- Νοητό Ταξίδι στην Αφροδίτη.rtf (.rtf) (Open)

The project ”Aida” is the main theme of the possible development of extraterrestrial life forms on Europa, Jupiter’s natural satellite. Not by accident was chosen this planet, but because of the similar conditions between Europe and the lake Vostok on Earth, covered of a layer of ice with a thickness of 4 km. It is assumed that on the surface of Jupiter’s satellite, under huge ice plates, there is subglaciar an ocean that contains liquid water, essential to all organizations. To examine the surface of this satellite, we send on Europa a spaceship to take samples of ice from the surface and capture images there for 1 year, period after which it will return to Earth where they will analyzed the samples. If the results are positive and they will detect primitive forms of life like bacterias and microbes ,we can ask ourselves: ”How will evolve these microorganisms on Europa?”. Depending on the changes of temperature, the radiation level or the living environment (in the ocean or on the surface of ice) the already existing microorganisms will develop a number of features that will help them to adapt to the environment.
